Ida Nowakowska o przemianie i "Szlaku nadziei": Wróciłam innym człowiekiem. Widziałam biedę i marzenia

Dużo mnie zaskoczyło. Nie ukrywam, że przed samym wyjazdem na Syberię, bo to był pierwszy punkt naszego szlaku, prawie zrezygnowałam. Mówię: to jest nie dla mnie, nie dam rady, jestem zmarzluchem. Troszeczkę mnie to przeraziło, że nie będzie mnie w domu prawie półtora miesiąca. Nie wyobrażałam sobie tego bez zasięgu, też nie znałam ekipy.

To nie były tylko takie przeżycia, które były bardzo patriotyczne i takie uduchowione, bo takich rzeczywiście było dużo, ale było też dużo po prostu takiego normalnego życia, które nagle mnie spotkało i widzę, że jest ten cały świat. To jest zawsze, jak się podróżuje, dopiero się zaczyna widzieć, co się dzieje. Widziałam i biedę, i marzenia ludzkie, które nigdy nie zostaną spełnione, a u mnie się spełniają codziennie, więc człowiek wraca pełny pokory i troszeczkę takie uczucia pełnego spełnienia. I z tego, że musimy korzystać ze wszystkiego co mamy.

To jest takie fajne, że możemy właśnie być na takich imprezach, na plebiscytach, na tym wszystkim. To jest naprawdę cudowne i to jest dla mnie wielki dar od Boga, który dostałam, że mogę takie mieć życie. Tylko trzeba to wykorzystywać w dobrych celach. I też tak robili to nasi przodkowie. Bo oni byli normalnymi ludźmi. I o tym robiliśmy ten program. To byli normalni, młodzi, fajnie ubrani, którzy nagle znaleźli się w tych strasznych warunkach. O tym nam przypominała ta cała przygoda, więc myślę, że ja poszukuję większego jakiegoś sensu w tym wszystkim. I zawsze poszukiwałam, ale człowiek o tym zapomina.

Spotkaliśmy ludzi niesamowitych, którzy do nas mówili na przykład w farsi z pół godziny. Ja z nimi gadałam, a nie mówię w farsi. W ogóle historie niesamowite i mam nadzieję, że to przejdzie przez ekran, to co tam się wydarzyło, bo ja wróciłam innym człowiekiem.

Myślę, że to się staje szarym życiem. A to poza tym to jest właśnie prawdziwe życie, to kolorowe. Często my, będąc na tych ściankach jesteśmy oślepieni właśnie tym błyskiem reflektorów i nam się wydaje, że to jest to życie. A ono jest po prostu płaskie. Jest tak dużo poza tym i to jest fajne, jeśli to jest elementem twojego życia, ale trzeba właśnie wyjeżdżać, podróżować, czytać i poznawać różnych ludzi, żeby ty jako osoba na tej ściance miała sens jakiś w tym wszystkim - tłumaczyła podczas rozmowy.