Wystawa „Przekaz z ludzką twarzą. Historia Polsko-Czechosłowackiej Solidarności” w Bystrzycy Kłodzkiej

Już wkrótce w Bystrzycy Kłodzkiej będzie można zobaczyć wystawę zatytułowaną „Przekaz z ludzką twarzą. Historia Polsko-Czechosłowackiej Solidarności”.

Otwarcie wystawy będzie miało miejsce 15 czerwca 2022 r. w Muzeum Filumenistycznym na Małym Rynku 1 w Bystrzycy Kłodzkiej. Organizatorem ekspozycji jest Fundacja Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej oraz Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Partnerem wydarzenia jest V Liceum Ogólnokształcące im. Jana Heweliusza w Legnicy, a przedsięwzięcie realizowane jest z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego.

Bohaterowie wystawy

Autorem wystawy fotograficznej „Przekaz z ludzką twarzą. Historia Polsko-Czechosłowackiej Solidarności” jest Jaromír Piskoř, czeski dziennikarz oraz działacz opozycji demokratycznej. Piskoř brał udział w działaniach normalizacyjnych przeciwko reżimowi komunistycznemu. Udzielał się także w organizacji Północnomorawskiego Klubu Ekologicznego oraz został sygnatariuszem Karty 77. Mocno angażował się też w działalność solidarności polsko-czechosłowackiej.

Wystawa prezentuje historię opozycji demokratycznej, jej działaczy oraz podejmowane przez nich najbardziej istotne inicjatywy aż do jesieni 1989 r. Fotografie z opisami w języku polskim i czeskim dokumentują różne formy protestów polskich oraz czeskich opozycjonistów, ich tajne spotkania na granicy, zawiązanie Karty 77 czy działania Komitetu Obrony Robotników (KOR).

Bohaterami reportażu są takie wybitne postaci opozycji, jak Jacek Kuroń, Adam Michnik, Zbigniew Bujak, Václav Havel, Petr Pospíchal, ale również ci mniej znani działacze Solidarności, którzy w organizacji pełnili rolę łączników, informatorów i tzw. Kurierów wolności.

Jeden z bohaterów wystawy – Jacek Kuroń – został doradcą podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”. Publikował on w podziemnej prasie pod własnym nazwiskiem (głównie w „Tygodniku Mazowsze”). Został on także skazany za udział w manifestacji ulicznej „Solidarności” z 1 maja 1985 na karę 3 miesięcy aresztu. Po amnestii w 1986, na mocy której uwolniono wszystkich więźniów politycznych, opowiadał się za rozwijaniem jawnych form działalności oraz poszerzaniem wolności drogą małych kroków. Ściśle współpracował z innymi doradcami „Solidarności”, między innymi z Bronisławem Geremkiem i Adamem Michnikiem. Od stycznia 1988 został także jednym z doradców utworzonej wówczas Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”.