Patrycja Markowska o rozstaniu z Jackiem Kopczyńskim

Dla mnie rozstanie po tylu latach jest tak bolesną rzeczą i tak bardzo ważną, przełomową, że bardzo chcieliśmy to przeżyć sami i nie wyobrażam sobie, co by było gdyby Jacek czuł inaczej i miał potrzebę dzielenia się w mediach, chodzenia na wywiady i mówienia o tym, co ja właśnie robię teraz, tak? - rozpoczęła.

Ta sprawa jakoś się w nas uleżała i wiesz, to jest najtrudniejszy moment w życiu. Ja chodziłam nieprzytomna, jeszcze musiałam gdzieś zaśpiewać. (...) Schudłam wtedy, miałam oczy podkrążone, głos mi się łamał. Ja wszystko co mam w sercu, to słychać w śpiewaniu u mnie, więc robiłam to o czym mówisz, czyli "dobrą minę do złej gry". Czułam się wtedy naprawdę fatalnie. Byłam pozamykana, ciało się wtedy zamyka.

Cieszę się, że to nie stało się cyrkiem i, że nie spaliliśmy z Jackiem jakichś takich najważniejszych mostów między nami. Byłoby mi dużo trudniej, gdyby w jakiś sposób on był spalony w moich oczach. Mamy do siebie dużo szacunku, jesteśmy rodzicami Filipa i to mi daje takie światło w tym ciemnym tunelu. Nie ma wojny. Nienawidzę wojen pod każdym względem i staram się tak żyć, żeby z nikim tych wojen nie prowadzić (...). Ja myślę sobie, że taka wojna i kłócenie się w domu jest gorsze, niż rozstanie się i danie sobie szansy na nowo. Wiadomo, że tysiąc razy zastanawiałam się czy dobrze robimy, jak Filip to zniesie. Z perspektywy czasu wiem, że życie w prawdzie z samą sobą powinno być dla nas priorytetem.

To jest bardzo osobista i trudna decyzja, ale martwi mnie jak ludzie nie dają sobie szansy, tylko tkwią w związkach, które już od dawna, np. się gdzieś wypaliły, a trzymają nas rzeczy przyziemne czy lęk, ekonomiczne sytuacje. Można by było sobie dać szansę na szczęście (...). Dla mnie te 10 miesięcy ostatnich było takim czasem, kiedy absolutnie nie chciałam się z nikim spotykać. To dla mnie jest czas totalnego skupienia na sobie. Może to egoistycznie brzmi, ale słucham siebie, piszę, zaczęłam lekcję na pianinie (...). Ja szukałam tych dróg od lat już. Ja czułam, że jeżeli nie zacznę się rozwijać w tę stronę, to pójdzie to w złym kierunku, to może pójdzie to w alkohol, w używki. W tej pracy są górki i dołki i tyle stresów.